- przeciągle
- {{stl_3}}przeciągle {{/stl_3}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}pʃɛʨ̑ɔŋglɛ{{/stl_7}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_9}}adv {{/stl_9}}{{stl_51}}{{/stl_51}}{{stl_14}}lange {{/stl_14}}
Nowy słownik polsko-niemiecki. 2014.
przeciągle
Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:
przeciągle — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. przeciągły: Krzyknąć przeciągle. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przeciągle — przysłów. od przeciągły Wołać, krzyczeć, śpiewać, mówić przeciągle. Spojrzeć na kogoś przeciągle. Ziewnąć przeciągle … Słownik języka polskiego
powłóczyście — «wlokąc się, ciągnąc się; wolno, przeciągle» ◊ Spojrzeć powłóczyście «spojrzeć przeciągle, znacząco» … Słownik języka polskiego
przeciągły — «trwający dłuższą chwilę, ciągnący się przez pewien okres; przedłużający się, przewlekły» Przeciągły okrzyk. Przeciągłe śpiewy. Przeciągłe spojrzenia … Słownik języka polskiego
zawyć — dk Xa, zawyćwyję, zawyćwyjesz, zawyćwyj, zawyćwył 1. «o psie, wilku i innych zwierzętach z rodziny psów: odezwać się wyciem» Pies zawył przeciągle. 2. «wydać przeciągły, niski dźwięk; zahuczeć» Syrena zawyła. Wiatr zawył za oknem. 3. pot. «głośno … Słownik języka polskiego
całość — pot. Iść, pójść na całość, na maksa «zaangażować się w coś zupełnie, bez reszty, nie myśląc o konsekwencjach»: (...) popatrzył przeciągle na wychowawcę i w końcu podjął decyzję. (...) Postanowił pójść na całość. No więc tak. Przyznaję się.… … Słownik frazeologiczny
bąk — m III, DB. a, N. bąkkiem; lm M. i 1. pot. «trzmiel lub inny owad wydający w locie charakterystyczne buczenie» Bąki buczą grubym basem, zbierają pyłki z kwiatów. ◊ Opić się czymś jak bąk «napić się czegoś w dużej ilości» ◊ Zbijać bąki «spędzać… … Słownik języka polskiego
ciągnąć — ndk Va, ciągnąćnę, ciągnąćniesz, ciągnąćnij, ciągnąćnął, ciągnąćnęła, ciągnąćnęli, ciągnąćnięty (ciągnąćniony) 1. «przesuwać, wlec kogoś, coś; prowadzić, przewozić, przeciągać kogoś, coś z wysiłkiem, trudem, przezwyciężając opór» Ciągnąć… … Słownik języka polskiego
echo — n II; lm D. ech «powtórzenie dźwięku spowodowane odbiciem fali dźwiękowej; odgłos» Dalekie, przeciągłe, wielokrotne echo. Echo wybuchów. Przebrzmiały echa bitwy. Imię wracało echem. Echo odpowiada, zamiera, ginie, odbija się o góry, rozchodzi,… … Słownik języka polskiego
jęczeć — ndk VIIb, jęczećczę, jęczećczysz, jęcz, jęczećczał, jęczećczeli jęknąć dk Va, jęczećnę, jęczećniesz, jęczećnij, jęczećnął, jęczećnęła, jęczećnęli, jęczećnąwszy 1. «wydawać przeciągłe żałosne dźwięki pod wpływem bólu, cierpienia; wydawać jęki»… … Słownik języka polskiego
powłóczysty — «ciągniony powolnie po wierzchu czegoś; tak długi, że ciągnie się po ziemi, że zwisa, kładąc się na ziemię» Powłóczysty strój. Powłóczysta suknia, kotara. ◊ Powłóczyste spojrzenie «spojrzenie przeciągłe, znaczące» … Słownik języka polskiego
